Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ Άλλη μια ένδειξη ότι η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να τιθασεύσει τις αυτοκαταστροφικές της τάσεις αποτελεί εδώ και πολύ καιρό η εξάπλωση της ρητορικής του μίσους.Η εναντίωση στις επιταγές του Μνημονίου πυροδότησε την ριζοσπαστικοποίηση της αδιαλλαξίας,έδωσε ένα νομιμοποιητικό ανάστημα στις δυνάμεις εκείνες που αναζητούσαν τις ευκαιρίες για προβάλλουν ως εναλλακτική αντίδραση στην κρίση την προσφυγή σε ακραίες και διχαστικές μορφές δράσης.Ανησυχούν πολλοί και εκφράζουν την αποστροφή τους για την είσοδο της "Χρυσής Αυγής" στο Κοινοβούλιο.Το ακροδεξιό αυτό μόρφωμα με όλες του τις εκφάνσεις(ξενοφοβία,μισαλλοδοξία,κοινωνικός ρατσισμός,εθνικιστικό μένος κ.α)εκτινάχθηκε σε μια περίοδο όπου από δεξιά και αριστερά υψώνονται ψυχροπολεμικές φωνές.Και βρίσκουν ένθερμους υποστηρικτές ειδικά στο νεανικό ακροατήριο,όπως και οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν.Η έλξη προς τις ακραίες ιδεολογίες γίνεται πιο έντονη,όταν οι ρωγμές στο κοινωνικό σώμα απειλούν ακόμη και εκείνες τις ομάδες που αντιστέκονται στην επέλαση του εξτρεμιστικού λαικισμού.Η νεολαία έχει απολέσει την αίσθηση της κοινής ταυτότητας με ό,τι συνυπολογίζεται ως ενιαία ιστορική πραγματικότητα.Όσο φουντώνει η διχαστική αντιπαράθεση, καταρρέει η νηφάλια αποτίμηση του ιστορικού γίγνεσθαι,οι θεωρίες συνωμοσίας εισχωρούν σαν σαράκι στο σώμα της λογικής επωάζοντας την εμφάνιση των ιδεολογικών παραμορφώσεων.Όταν το πνεύμα του διαλόγου αποσύρεται,ο λόγος ανήκει σε όσους υποθάλπουν τη βία.Οργανώσεις όπως η "Χρύση Αυγή" είναι μέρος της πραγματικότητας,επειδή υπάρχει ακροατήριο πρόθυμο να σαγηνεύεται από διακηρύξεις σχετικές με τα ιδεολογικά προτάγματά της.Τα αποπαίδια του ομαλού δημοκρατικού βίου συχνά διαπαιδαγωγούνται με την αντίληψη ότι εφόσον δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τους όρους,φροντίζουμε να βρισκόμαστε στο επίκεντρο της προσοχής πριονίζοντας την σοβαρότητα και τις προοπτικές επιβίωσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.Γύρω από αυτό το πλαίσιο στήθηκε ένα παιχνίδι διαβρωτικού ανταγωνισμού με έπαθλο,ποιος πρώτος θα τινάξει στον αέρα τα θεμέλια της ελληνικής αστικής δημοκρατίας.Η αστική μετριοπάθεια,η ατομική παιδεία,η συναινετική πέρα από μικροκομματικές ιδεοληψίες προσέγγιση,παραμερίσθηκαν ώστε να διαμορφωθούν οι όροι της έως εσχάτων κατακρεούργηση των επιτευγμάτων της σύγχρονης δημοκρατίας.Υπό αυτές τις συνθήκες οι αλλοπρόσαλλες ομάδες εκ δεξιών και αριστερών εκθείασαν την πρακτική της βίας ως γνήσιο στοιχείο,που εγγυάται την εξελικτική πορεία της ιστορίας και την υπερκέραση των διαφορετικών απόψεων ως συμπτώματα "αγωνιστικής ηττοπάθειας" και ηθικού κομφορμισμού.Εξαπολύει μύδρους η κομμουνιστική αριστερά και μιλά για νεοναζιστική απειλή αποσείοντας έτσι τις δικές της ευθύνες ως προς το φαινόμενο της βίας.Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 δρούσαν ομάδες ακροδεξιών,που έβαζαν βόμβες σε βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους.Στην αντίπερα όχθη ομάδες της άκρας αριστεράς φρόντιζαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σχηματοποιώντας ένα είδος ακροαριστερής τρομοκρατίας,το οποίο έπαιζε τον δυναστευτικό της ρόλο σε μια κοινωνία επιρρεπή στην αριστερή προπαγάνδα.Ο καθαγιασμός της αριστερής βίας,η οποία ενδύθηκε το χαρακτήρα μιας φυσιολογικής αντίδρασης σε ένα "ανάλγητο σύστημα", συνεχίστηκε όλες τις επόμενες δεκαετίες με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία.Η αριστερά-κοινοβουλευτική ή μη-δεν θεώρησε σκόπιμο να μετριάσει την προαιώνια ανθρώπινη ροπή προς κάθε τι αντικοινωνικά διαλυτικό,όπου μέσα από κάθε μορφές απόλυτης σύγκρουσης υμνείται η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου είδους.Πρόσφερε σε συσκευασία άφεσης αμαρτιών ένα εύθραυστο άλλοθι σε όσους υπό το σύνθημα της "λαικής δημοκρατίας" είχαν τις επιλογές είτε να κλείσουν δρόμους, να εμποδίσουν εργαζόμενους να πάνε στις δουλειές τους ή να διακόπτουν δημόσιες πολιτικές συγκεντρώσεις.Βέβαια,είχαμε και την πλέον ακραία εκδοχή με τις ομάδες των ατάκτων να πυρπολούν και να σπάνε βιτρίνες,να τραυματίζουν βουλευτές ή συνδικαλιστές κ.α.Η κουλτούρα της βίας επισκίασε δυστυχώς άλλες πιο καθοριστικές και ελπιδοφόρες για η χώρα δραστηριότητες εκ μέρους των αριστερών δυνάμεων.Και ήταν η αιτία για να μην εισέλθει σε μια τροχιά πολιτικής ενηλικίωσης ο αριστερός ψηφοφόρος,αλλά να παραμείνει έρμαιο των αντιφάσεων και των προκαταλήψεων της μετεμφυλιοπολεμικής αριστεράς.Η συλλογική αφασία επιτείνει την διασπορά της σύγχυσης,την ταύτιση του μέλλοντος της χώρας με θεωρίες καταστροφής.Αυτές που εκπορεύονται και υποθάλπονται από τα άκρα,όσους δηλαδή είναι πρόθυμοι εκ παραδόσεως να κερδοσκοπούν καλλιεργώντας τον φόβο και την μόνιμη άγνοια του ελληνικού λαού.Η κουλτούρα της θεσμοποιημένης βίας ανοίγει το δρόμο για την παράνοια.Υπό τους κακόφωνους ήχους της ακροαριστερής και ακροδεξιάς ορχήστρας.Θα τους το επιτρέψουμε; .

Πρώιμες μετεκλογικές σκέψεις

Η λέξη χάος θα μπορούσε πληρέστερα να περιγράψει την εικόνα που επικρατεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.Η απορρύθμιση που προκάλεσε η κρίση στον πυρήνα του μεσαίου χώρου και μεταφράστηκε σε συγκεκριμένη εκλογική αντίδραση, οδηγεί σε πρωτόγνωρες ανατροπές για πολλές απο τις έως τώρα σταθερές βεβαιότητες και αξίες του εγχώριου πολιτικού συστήματος. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ γνώρισαν μια πρωτοφανή μείωση των ποσοστών τους, εξέρχονται σοβαρά πληγωμένες απο την εκλογική διαδικασία με το μέλλον τους αβέβαιο ως βασικούς πυλώνες του συστήματος.Κλονίζεται το μόρφωμα της μεταπολιτευτικής ελληνικής δημοκρατίας, η οργή και η αποδοκιμασία του κοινωνικού σώματος ακόμη και εάν δεν πιστοποιεί τις διαδικασίες ριζικής ανανέωσης της πολιτικής ζωής, αποτελεί τον καταλύτη για επιτάχυνση των εξελίξεων.Ναι μεν τιμωρήθηκαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο κίνδυνος της ακυβερνησίας όμως προβάλλει πιο ορατός όσο ποτέ.Μένει να αποδειχθεί εάν τα κόμματα της ισοπεδωτικής διαμαρτυρίας διαθέτουν επεξεργασμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για διάσωση της χώρας.Αλλά και οι ψηφοφόροι που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα να προβληματιστούν κατά πόσο οι ίδιοι γνωρίζουν με σαφήνεια και εγκρίνουν τις προγραματικές θέσεις του εν λόγω κόμματος.Διαφορετικά θα επικρέμαται η αίσθηση ότι απλώς προέβησαν σε ένα διάβημα πρόσκαιρης διαμαρτυρίας, το οποίο πρακτικά μεταφράζεται στο να περιπλέκονται ακόμη πιο δραματικά τα πράγματα.Έχουμε εισέλθει οριστικώς στο στάδιο όπου η επικύρωσης της «λαικής κυριαρχίας» θα συνοδεύεται από ενέργειες συστηματικής δολιοφθοράς του παλαιού καθεστώτος; Ή θα αποτελέσει η πλειοψηφία της κοινωνίας έναν παράγοντα σοβαρής προβολής του αιτήματος για ριζική ανανέωση κομμάτων και θεσμών πέρα απο τις συνήθεις προκαταλήψεις, που συντηρεί ένα φοβισμένο κοινωνικό σώμα;Μένει αυτό να αποδειχθεί τους επόμενους ίσως μήνες και όχι άμεσα.Εφόσον βέβαια διατηρηθεί ένα κλίμα πολιτικής ομαλότητας όπου το κάθε ζήτημα θα ακολουθεί μια λογική ακολουθία.Δεν είναι απολύτως εξακριβωμένο για το πώς οι πολίτες εννούν την πολιτική ανανέωση.Και εάν οι πράξεις θα μπορούν να συμβαδίζουν με τις αναγκαστικές ανακατατάξεις στην ακολουθούμενη πολιτική των κομμάτων σε σχέση τα υπαρκτά προβλήματα.Ο φαύλος κύκλος θα παραμείνει ανοικτός τροφοδοτώντας την επικαιρότητα με αντιφατικά μυνήματα.Ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να σημειωθεί με ευκαιριακές συμμαχίες και ανάμειξη προσώπων και ιδεολογικών θέσεων με σκοπό και μόνο την διάσωση της βουλευτικής έδρας.Προέχει φυσικά ο σχηματισμός κυβέρνησης για να μην οδηγηθούμε άμεσα στην χρεοκοπία.Από εκείνο το σημείο και πέρα άπαντες οφείλουμε να διαβουλευθούμε συλλογικά για τις αιτίες που εξέθρεψαν την πολιτική παρακμή της Μεταπολίτευσης.Και να προχωρήσουμε σε κλίμα γόνιμης συνεργασίας παρακάμπτοντας τις ιδεολογικές αγκυλώσεις.Σε διαφορετική περίπτωση αφηνόμαστε να μας παρασύρρει η μαύρη χοάνη του ελληνικού χάους.

Παιδική αυτογνωσία

Στην κοινωνία των ενηλίκων ο εύθραστος κόσμος των παιδιών μοιάζει να απειλείται ολοένα και περισσότερο.Μοιάζει σήμερα η παιδική ηλικία με ένα σπάνιο και θαυμαστό βιότοπο όπου η χαρά και τα ανέμελα παιχνίδια κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Δεν είναι υπερβολικές εκτιμήσεις σχολαστικών επιστημόνων οι σκέψεις αυτές, αλλά εκτίμηση που απορρέει από την σύγχρονη πραγματικότητα.Η διόγκωση των οικονομικών προβλημάτων αφήνει το δραστικό της αποτύπωμα στις παλλόμενες καρδιές των μικρών μαθητών, δημιουργεί άμεσες επιπτώσεις στις σχολικές τους επιδόσεις.Ζούνε καθημερινά τα προβλήματα των γονιών τους, αν και λύσεις δεν μπορούν να τους προτείνουν.Σκεπτικά και άκεφα σέρνουν τα βήματά τους, δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους και το χαμόγελο δεν εμφανίζεται τόσο τακτικά στα πρόσωπά τους.Με τον τρόπο αυτό δηλώνουν έστω και έμμεσα το πόσο συμμερίζονται και σωματοποιούν το άγχος των ενηλίκων.Έχουν οι ανήλικοι επίγνωση της πραγματικότητας, εκφράζουν πειστικά τις ανησυχίες τους μέσα απο τα μάτια ή τις αμήχανες κινήσεις του σώματος.«Πώς να κρυφτείς απο τα παιδιά;Έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα», τραγουδούσε πολύ σοφά ο Διονύσης Σαββόπουλος ανοίγοντας αυτομάτως τις πύλες της συγκατάβασης προς τις θελκτικές ιδιαιτερότητες της παιδικής ηλικίας.Είναι αλήθεια ότι οι συνθήκες συντελούν στην απότομη απόκτηση της ωριμότητας απο τα παιδιά.Μέσα απο πολέμους και άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης έρχεται η στιγμή της ενηλικίωσης, που ωστόσο μεταφέρει συχνά ως βαριά κληρονομιά και επώδυνα τραύματα.Ας τα γνωρίζουμε όλα αυτά καθώς αναλωνόμαστε σε σχεδιασμούς για την έξοδο απο την κρίση ή όταν κλεινόμαστε ερμητικά στην κυνική απάθεια αυτού που υπομένει την καταιγίδα.Η συνάντηση με τα παιδιά εισάγει όλους τους εμπλεκόμενους σε ένα πεδίο λυτρωτικής ψυχοθεραπείας,όπου οι συχνές συζητήσεις αμβλύνουν τις εντάσεις και αίρουν τις παραξεηγήσεις.Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η κρόση μας φέρνει πάντα όλους πιο κοντά.

Η σαγηνευτική αυταπάτη του φιλελληνισμού

Ασκεί ιδιαίτερη σαγήνη στον ελληνικό λαό να συντηρεί μικρούς και μεγάλους μύθους. Και να τους προσαρμόζει με επιμέλεια στην υπεράσπιση δογματικών και ανιστόρητων απόψεων, τόσο χρήσιμους φυσικά για την τόνωση του εθνικού ναρκισσισμού αλλά καθόλου πρακτικά αποτελεσματικούς σε επίπεδο πολιτικής δράσης.Έχουμε θαμπωθεί εδώ και λίγο καιρό απο την αναβίωση του «φιλελληνικού» ρεύματος εις τας Ευρώπας.Είναι όμως ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο κάποιες μικρές ομάδες που διαδηλώνουν την συμπάθειά τους, έτσι ώστε να θεωρούμε ότι ξαναφουντώνει το κίνημα του φιλελληνισμού στην πολιτισμένη Δύση; Οι ηθελημένες στρεβλώσεις δεν σώζουν το γοήτρο της χώρας,ούτε απαλλάσσουν αυτό το λαό απο τις διαχρονικές του ευθύνες.Σε βασικά πράγματα είμαστε εκνευριστικά αδιάλλακτοι. Συνεπείς στο αξίωμα ότι για τα πάντα ευθύνονται μόνο οι «άλλοι», για άλλη μια φορά σήμερα προβαίνουμε σε αυθαίρετες διακρίσεις αποκρύπτοντας έτσι απο τους εαυτούς μας την πραγματικότητα.Όσοι επιβάλλουν απεχθή μέτρα(π.χ Μέρκελ, Σόιμπλε, Τόμσεν κ.α) ανήκουν στην κατηγορία των εχθρών του «έθνους». Ενσαρκώνουν το αιώνιο κακό και όσοι έλληνες συμφωνούν με την Τρόικα είναι «δοσίλογοι» και «όργανα του διεθνούς καπιταλισμού».Στο απόγειο της βρίσκεται και πάλι η ιδεολογική τυφλότητα, που επαναφέρει συνθήματα και ολοκληρωτικές απόψεις για τις οποίες ο ελληνισμός στο παρελθόν έχει καταβάλλει βαρύ τίμημα.Το πώς θ΄αλλάξουμε τους εαυτούς μας και την χώρα, αυτό δεν μας πολυνοιάζει και το παρακάμπτουμε. Είναι ενοχλητικό να σου θυμίζει κάποιος τα λάθη και τις ευθύνες που σου αναλογούν. Να θέτει όρους και προτείνει πώς θα μπει επιτέλους τάξη.Το να υποστηρίζεις κάτι τέτοιο στην σημερινή «εμπόλεμη» κατάσταση σε κατατάσσει άμεσα στους «εχθρούς του ελληνισμού».Για τους οπαδούς του «άσπρου-μαύρου» η Δύση ακόμη χρωστά πολλά στην Ελλάδα, πέραν του ελιξήριου της διαρκούς ανανέωσης της.Για αυτό φουσκώνουμε απο υπερηφάνεια στο σύνθημα:«Είμαστε όλοι έλληνες».Ασχέτως εάν κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.Όσοι το φωνάζουν δεν ομολογούν απαραίτητα τη λατρεία τους στα αρχαιολελληνικά επιτεύγματα Η ηχηρή επανάληψή του μπορεί να δηλώνει τον φόβο ότι και άλλοι λαοί θα μπορούσαν να έχουν την ίδια τύχη με την Ελλάδα. Ότι αφού υποφέρουν σήμερα με αυτά τα μέτρα οι νεοέλληνες,ποιός αποκλείει ότι ότι στην ίδια δυσχερή θέση δεν θα βρεθούν σύντομα και οι Ισπανοί ή οι Γάλλοι; Είτε υπάρχει όντως σύγχρονο κίνημα φιλλεληνισμού, είτε όχι, ως λαός θα προτιμούσαμε να συμπίπτει αυτός με τα συμφέροντά μας όπως τα εννοούμε εμείς.Δεν θα ήταν π.χ ένδειξη φιλλεληνισμού να δεχθούμε την συνεργασία της Τρόικας σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή προκειμένου να αναδιοργανωθεί σε υγιείς βάσεις ο δημόσιος τομέας; Ή να σημειωθεί μια δραστική-αποκαθαρμένη απο παλιές αμαρτίες-επανεκκίνηση σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας υγείας με την συνδρομή των ευρωπαίων φίλων; Στην εποχή της ακραίας πόλωσης, ο ανώριμος ψυχισμός μας αντικρύζει με μεροληπτική κρίση τα διαδραματιζόμενα εντός και εκτός Ελλάδας. Το ιδεολόγημα του «ξένου δάκτυλου» αντέχει ακόμη και ενισχύει την σταθερή έλλειψη προσανατολισμού. Ανακαλώντας το ευπώλητο κλέος του παρελθόντος, φανταζόμαστε ότι όλο και περισσότερο θα αποσπάσουμε την παγκόσμια συμπάθεια και την συγχώρεση της εθνικής ανεπάρκειας.Χαρίστε τα χρέη μας,επαναφέρετε το βιωτικό επίπεδο που απολαμβάναμε πριν λίγα χρόνια,επιβεβαιώστε ότι μας θαυμάζετε για τα επιτεύγματά στις επιστήμες και στα γράμματα, και τότε θα θα έχετε κερδίσει επάξια θέση στο Πάνθεον του Φιλελληνισμού. Με την διαφορά ότι οι «ξένοι» δεν τρώνε-όπως κάποτε νομίζαμε-κουτόχορτο...

Η αθεράπευτη νόσος των κουκουλοφόρων

Η κατάδυση προς την άβυσσο της πολιτικής ασυνεννοησίας και της κοινωνικής διάλυσης συνεχίζεται με γοργούς πλην πέρα από κάθε λογικής ρυθμούς.Φαίνεται όμως ότι το γενικότερο ξεχαρβάλωμα κάποιες πολιτικές δυνάμεις και όσους επενδύουν στην ανατροπή του σημερινού συστήματος τους βολεύει, και δεν το κρύβουν!Τα νεοκλασικά κτίρια-στολίδια της Αθήνας καίγονται, ο δε εμπορικός κόσμος της πόλης θρηνεί πάνω από τις λεηλατημένες βιτρίνες των μαγαζιών.Και αντί να σπεύσουν άμεσα να καταδικάσουν χωρίς υπεκφυγές την κλιμάκωση της βίας,επαναφέρουν μονότονα λογίδρια σύμφωνα με τα οποία ο μοναδικός υπαίτιος για τις καταστροφές είναι το παρακράτος.Έτσι γενικώς και αορίστως παραδίδουν στην κρίση της ιστορίας το βαρυσήμαντο πόρισμά τους,αγνοώντας ακόμη και την αυταπόδεικτη αξία των πραγματικών δεδομένων.Δεν επιδέχεται διάψευση ότι κατά καιρούς έχουν συλληφθεί ουκ ολίγα άτομα εμπλεκόμενα σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας,που ανήκουν σε γνωστούς εξωκοινοβουλευτικούς χώρους ή αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχοαυτόνομοι μαχητές πρώτης γραμμής.Επί δεκαετίες ολόκληρες βολευόταν η Αριστερά στην υιοθέτηση του "παρακρατικού άλλοθι" θέλοντας έτσι να συντηρήσει την εικόνα τους μονίμως κατατρεγμένου και συκοφαντημένου, που θέλει να σηκώσει εκλογικά το ανάστημά της αλλά το κατεστημένο απεργάζεται σατανικά σχέδια για να εμποδίσει την ανάδειξη της ως ισότιμου εταίρου στο πολιτικό παιχνίδι.Ένα κομμάτι της Αριστεράς νιώθει ακατανίκητη έλξη να συμβάλλει στην ανάρτηση νέων προσώπων στο διαχρονικό ιστολόγιο των ιστορικών μαρτύρων.Στο να οραματίζεται νέους φερέλπιδες επαναστάτες που θα σηκώσουν το βάρος της μεγαλειώδους ανατροπής.Με τι είδους όμως μέσα δικαιώνεται η ενορχηστρωμένη άσκηση βίας, που κάθε άλλο παρά στηρίζεται σε ιδεολογικά προτάγματα και απομονώνει τον φορέα της από την υπόλοιπη κοινωνία;Οι "πλιατσικολόγοι" που κραδαίνουν βαριοπούλες και εκβιάζουν ως κοινοί εγκληματίες καταστηματάρχες ώστε ν΄αποσπάσουν χρήματα για αντάλλαγμα είναι εν δυνάμει ανένταχτοι προλετάριοι, που διεκδικούν μια τιμητική θέση στο Πάνθεον των λαικών ηρώων; Ναί,αρκετοί στην εν Ελλάδι Αριστερά ονειρεύονται εκστατικά την ανάδυση μιας τέτοιας πραγματικότητας δίνοντας αυθαίρετες ερμηνείες περί του νέου ανατρεπτικού ύφους που φορέας της είναι η νεολαία, η οποία είναι ώριμη να επιβάλλει μια ριζοσπαστική δράση γυρίζοντας την πλάτη στον διεφθαρμένο πολιτικό κόσμο.Αυταπατώνται οι θεωρητικοί μιας τέτοιας προσέγγισης.Το μόνο ευδιάκριτο στοιχείο είναι η καθολική επιβολή μιας ιδεολογίας της καταστροφής, το έμψυχο δυναμικό της οποίας εκπαιδεύεται σαν ένας λυσσασμένος στρατός και αυτοικανοποιείται κάνοντας προγραφές επί δικαίων και αδίκων.Άραγε δεν έχουν διακρίνει οι κομματικοί εγκέφαλοι της Αριστεράς-ή ακόμη και πολλοί εκ Δεξιών-την ύπαρξη ενός στρατού ατάκτων που δικαιολογεί τον ιστορικό του ρόλο μέσα από την έκφραση ενός συνολικού μίσους προς κάθε τι σχετιζόμενο με τον αστικό πολιτισμό και τους οριοθετημένους κανόνες της σύγχρονης ανθρώπινης συμβίωσης; Οι ομάδες των χουλιγκάνων των δρόμων προήχθησαν από τα επιστημονικά εργαστήρια της αστυνομίας; Η μηχανική αναπαραγωγή της λέξης "προβοκάτορες" αδικεί τόσο την εξέλιξη της ιστορίας όσο και την έγκαιρη κατανόηση των νόμων, που συμβάλλουν στην εμφάνιση και αναπαραγωγή φαινόμενών σύγχρονης κοινωνικής βίας.Πότε είναι θεμιτή και πότε απορρίπτεται η έννοια της βίας για την Αριστερά;Φυσικά, δεν έχει ξεκαθαρισμένη για αυτό θέση.Ενίοτε όμως προχωρά σε παραμορφωτικές ερμηνείες,αφού ο πραγματικός σκοπός ήταν και είναι να χρησιμοποιεί τα βίαια γεγονότα ως τρανή απόδειξη χρεοκοπίας του σύγχρονου καπιταλισμού. Ας απαντήσει, λοιπόν, η Αριστερά: Καταδικάζει η Αριστερά τους κουκουλοφόρους που ευαγγελίζονται τον εναγκαλισμό της κοινής εγκληματικότητας με τη νοσηρή θεσμοποίηση της βίας;Τα αποπαίδια της μεταπολιτευτικής αριστερής ασυναρτησίας συνιστούν ένα υβρίδιο σύγχρονου "μαχητή", που έχοντας αποβάλλει την εξάρτηση από τον παραδοσιακό καθοδηγητή της κομμουνιστικής ουτοπίας αναλαμβάνει μόνος να κατεδαφίσει κάθε έννοια και αξία, που κατά τη γνώμη του θολώνει τον θαυμασμό για το απόλυτο σκοτάδι...

Ανάγκη νέων πολιτικών αντιλήψεων

Αν και υπερψηφίσθηκε από199 βουλευτές η νέα δανειακή σύμβαση και το PSI, η χώρα συνεχίζει να αιωρείται ανάμεσα στη διάσωση και στη χρεοκοπία.Με τα πάντα να συνεχίζουν να κρέμονται απο μια κλωστή,τούτη την ώρα γίνεται αντιληπτό ότι το πολιτικό σκηνικό τείνει να μεταβληθεί δραματικά.Και αυτό επειδή για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά της μεταπολίτευσης διαγράφονται 45 συνολικά βουλευτές-από ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΛΑΟΣ-λόγω του ότι καταψήφισαν τη δανειακή σύμβαση.Κάθε μια πολιτική δύναμη αντιλαμβάνεται με τον δικό της τρόπο το οικονομικό μέλλον της χώρας.Οι κίνδυνοι κάθε άλλο παρά είναι αμελητέοι, απαιτούνται και άλλες θυσίες και πιστή εφαρμογή των όσων έχουμε δεσμευθεί στους εταίρους μας ότι θα εφαρμόσουμε στο κοντινό μέλλον.Δείχνουν οι πρόσφατες εξελίξεις ότι το πολιτικό σκηνικό δεν θα παραμείνει αμετάβλητο ενώσο η κατάσταση συνεχίζει να είναι επικίνδυνα ρευστή.Μεγάλο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού της χώρας δεν έχει αντιληφθεί έδω και χρόνια την κρισιμότητα των στιγμών. Συμπεριφέρθηκε σαν να είναι μονίμως δέσμια αυτή η ομάδα των συντεχνιακών συμφερόντων(βλέπε περίπτωση νομοσχεδίου για το ωράριο των φαρμακείων) και τηρώντας μια στάση, η οποία κάθε άλλο ήταν συμβατή με την προώθηση του συλλογικού συμφέροντος.Είδαμε πώς σκέφθηκαν και έπραξαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως προς τα αιτήματα των φαρμακοποιών.Όχι,ότι έδωσαν καλύτερα δείγματα σε άλλους τομείς.Π.χ επί δύο χρόνια η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν φάνηκε πρόθυμη να εκπονήσει ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα συμβάλλοντας στην εξεύρεση τρόπων για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας.Οι μικροσυντεχνιακές αγκυλώσεις δεν ήταν αυτές που διεδραμάτισαν ανασταλτικό ρόλο,ώστε να μην σημειωθεί πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής ή στην απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων;Πώς είναι δυνατόν να εισέλθουμε σε μια ομαλή τροχιά μεταρρυθμίσεων, όταν η πολιτική τάξη αναγνωρίζει τον εαυτό της μόνο μεσά απο την τήρηση κανόνων του πελατειακού συστήματος;Διαθέτει στρατηγική το πολιτικό σύστημα τόσο για έξοδο απο την κρίση όσο και συγχρόνως να κινήσει διαδικασίες ριζικής ανανέωσης σε πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς;Η πράξη θα αποδείξει εάν και πόση βούληση υπάρχει.Καιρός να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα.Οι δυνάμεις που είναι σαφώς προσανατολισμένοι με τις αρχές της Ε.Ε –σε ένα ευρύτερο χώρο απο την δεξιά έως την αριστερά-είναι καιρός να αντιληφθούν ότι μπορούν να προχωρήσουν σε μια νέα πολιτική διακύρηξη και να συστεγασθούν κάτω απο ένα νέο πολιτικό φορέα.Φαντάζει ιδιαίτερα καινοτομικό αυτό για την ελληνική πραγματικότητα.Δίνεται όμως τώρα η ευκαιρία να μεταφρασθούν έννοιες όπως π.χ πατριωτισμός και προοδευτική ευαισθησία σε άμεσες πρωτοβουλίες, που θα ανταποκρίνεταοι στο αίτημα της κοινωνίας να εγκαταλειφθούν οι δυνάμεις που έκριναν σύμφωνα με τις στενές τους επιδιώξεις. Και αρνούνταν την λήψη αποφάσεων με γνώμονα τον εκσυγχρονισμό της χώρας και τον παραμερισμό δογματικών προκαταλήψεων.

Σπιτική αγκαλιά

Σε καιρούς κρίσης στρεφόμαστε στο περιβάλλον της οικογένειας αναζητώντας στιγμές θαλπωρής και ειλικρινούς αγάπης.Ενεργοποιούνται ξεχασμένα αντανακλαστικά, επανέρχονται χωρίς ενοχικά συμπλέγματα επιθυμίες που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά τον ένα στον άλλον.Ήταν αφορμή η οικονομική κατρακύλα της χώρας ώστε να επανεξετάσουμε τον τρόπο ζωής, να μιλήσουμε χωρίς κοινωνικούς ενδοιασμούς για τις ανάγκες μιας πιο ανθρώπινης επικοινωνίας.Οι ψυχολόγοι επιχειρούν να μιλήσουν στο πεδίο του συμβολισμού καθώς αναζητούν τρόπους τόνωσης της κλονισμένης ψυχικής υγείας. Η ζωή γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη, τα οικονομικά όλων χειροτερεύουν και στενεύουν τα περιθώρια μιας ομαλής επιβίωσης.Χρειαζόμαστε μια συνεχή παροχή βοήθειας.Ποιοί είναι πρόθυμοι για αυτό το κοινωφελές έργο;Ο εργασιακός χώρος ή άλλοι κοινωνικοί θεσμοί ίσως αδυνατούν πρακτικά να το προσφέρουν, όταν θεωρείται πιο κρίσιμο π.χ η υλοποίηση των όρων του Μνημονίου και το συμμάζεμα του δημόσιου χρέους.Αυτά βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.Ποιός νοιάζεται τώρα για το πώς θα καταπραύνουμε την καθημερινή οργή ή θα καταπολεμηθεί η κατάθλιψη;Λύσεις απομένει να βρούμε μόνοι μας μέσα από αυτοσχεδιαστικές προσπάθειες.Κινητοποιώντας την φαντασία και όσες κρυφές αρετές ακόμη διαθέτουμε.Ανακαλύπτουμε ξανά την σημασία της οικογενειακής εστίας, την μεταλαμπάδευση της ελπίδας όπως αναβλύζει μέσα απο το αγκάλιασμα αγαπημένων προσώπων.Υπογραμμίζουν οι ψυχοθεραπευτές ότι ο χώρος του σπιτιού μοιάζει με την αίσθηση,που έχει το μωρό στις στιγμές του μητρικού θηλασμού.Αυτή η σωματική επαφή παρέχει αίσθηση ασφάλειας στο παιδί ανεξαρτήτως της ποιότητας του μητρικού γάλακτος.Το ίδιο μπορεί να ισχύσει σε γενικές γραμμές και για τους ενήλικους.Τα σπίτια ξανανοίγουν σαν μια φωλιά που εγγυάται ένα απρόσβλητο καταφύγιο,όπου οι άνθρωποι σμίγουν και αναπληρώνουν όλα όσα έχουν στερηθεί.Λίγο καλομαγηρεμένο φαγητό,ένα μπουκάλι κρασί, κουβεντούλα γύρω απο το τραπέζι και ευφρόσυνη ανάδυση της χαμένης συντροφικότητας.Αρκούν αυτά τα στοιχεία τους εαυτούς μας να ξαναγνωρίσουμε εξουδετερώνοντας οριστικά το πολεμικό κλίμα που επικρατεί εκεί έξω.