Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ Άλλη μια ένδειξη ότι η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να τιθασεύσει τις αυτοκαταστροφικές της τάσεις αποτελεί εδώ και πολύ καιρό η εξάπλωση της ρητορικής του μίσους.Η εναντίωση στις επιταγές του Μνημονίου πυροδότησε την ριζοσπαστικοποίηση της αδιαλλαξίας,έδωσε ένα νομιμοποιητικό ανάστημα στις δυνάμεις εκείνες που αναζητούσαν τις ευκαιρίες για προβάλλουν ως εναλλακτική αντίδραση στην κρίση την προσφυγή σε ακραίες και διχαστικές μορφές δράσης.Ανησυχούν πολλοί και εκφράζουν την αποστροφή τους για την είσοδο της "Χρυσής Αυγής" στο Κοινοβούλιο.Το ακροδεξιό αυτό μόρφωμα με όλες του τις εκφάνσεις(ξενοφοβία,μισαλλοδοξία,κοινωνικός ρατσισμός,εθνικιστικό μένος κ.α)εκτινάχθηκε σε μια περίοδο όπου από δεξιά και αριστερά υψώνονται ψυχροπολεμικές φωνές.Και βρίσκουν ένθερμους υποστηρικτές ειδικά στο νεανικό ακροατήριο,όπως και οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν.Η έλξη προς τις ακραίες ιδεολογίες γίνεται πιο έντονη,όταν οι ρωγμές στο κοινωνικό σώμα απειλούν ακόμη και εκείνες τις ομάδες που αντιστέκονται στην επέλαση του εξτρεμιστικού λαικισμού.Η νεολαία έχει απολέσει την αίσθηση της κοινής ταυτότητας με ό,τι συνυπολογίζεται ως ενιαία ιστορική πραγματικότητα.Όσο φουντώνει η διχαστική αντιπαράθεση, καταρρέει η νηφάλια αποτίμηση του ιστορικού γίγνεσθαι,οι θεωρίες συνωμοσίας εισχωρούν σαν σαράκι στο σώμα της λογικής επωάζοντας την εμφάνιση των ιδεολογικών παραμορφώσεων.Όταν το πνεύμα του διαλόγου αποσύρεται,ο λόγος ανήκει σε όσους υποθάλπουν τη βία.Οργανώσεις όπως η "Χρύση Αυγή" είναι μέρος της πραγματικότητας,επειδή υπάρχει ακροατήριο πρόθυμο να σαγηνεύεται από διακηρύξεις σχετικές με τα ιδεολογικά προτάγματά της.Τα αποπαίδια του ομαλού δημοκρατικού βίου συχνά διαπαιδαγωγούνται με την αντίληψη ότι εφόσον δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τους όρους,φροντίζουμε να βρισκόμαστε στο επίκεντρο της προσοχής πριονίζοντας την σοβαρότητα και τις προοπτικές επιβίωσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.Γύρω από αυτό το πλαίσιο στήθηκε ένα παιχνίδι διαβρωτικού ανταγωνισμού με έπαθλο,ποιος πρώτος θα τινάξει στον αέρα τα θεμέλια της ελληνικής αστικής δημοκρατίας.Η αστική μετριοπάθεια,η ατομική παιδεία,η συναινετική πέρα από μικροκομματικές ιδεοληψίες προσέγγιση,παραμερίσθηκαν ώστε να διαμορφωθούν οι όροι της έως εσχάτων κατακρεούργηση των επιτευγμάτων της σύγχρονης δημοκρατίας.Υπό αυτές τις συνθήκες οι αλλοπρόσαλλες ομάδες εκ δεξιών και αριστερών εκθείασαν την πρακτική της βίας ως γνήσιο στοιχείο,που εγγυάται την εξελικτική πορεία της ιστορίας και την υπερκέραση των διαφορετικών απόψεων ως συμπτώματα "αγωνιστικής ηττοπάθειας" και ηθικού κομφορμισμού.Εξαπολύει μύδρους η κομμουνιστική αριστερά και μιλά για νεοναζιστική απειλή αποσείοντας έτσι τις δικές της ευθύνες ως προς το φαινόμενο της βίας.Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 δρούσαν ομάδες ακροδεξιών,που έβαζαν βόμβες σε βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους.Στην αντίπερα όχθη ομάδες της άκρας αριστεράς φρόντιζαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σχηματοποιώντας ένα είδος ακροαριστερής τρομοκρατίας,το οποίο έπαιζε τον δυναστευτικό της ρόλο σε μια κοινωνία επιρρεπή στην αριστερή προπαγάνδα.Ο καθαγιασμός της αριστερής βίας,η οποία ενδύθηκε το χαρακτήρα μιας φυσιολογικής αντίδρασης σε ένα "ανάλγητο σύστημα", συνεχίστηκε όλες τις επόμενες δεκαετίες με αποκορύφωμα την τελευταία δεκαετία.Η αριστερά-κοινοβουλευτική ή μη-δεν θεώρησε σκόπιμο να μετριάσει την προαιώνια ανθρώπινη ροπή προς κάθε τι αντικοινωνικά διαλυτικό,όπου μέσα από κάθε μορφές απόλυτης σύγκρουσης υμνείται η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου είδους.Πρόσφερε σε συσκευασία άφεσης αμαρτιών ένα εύθραυστο άλλοθι σε όσους υπό το σύνθημα της "λαικής δημοκρατίας" είχαν τις επιλογές είτε να κλείσουν δρόμους, να εμποδίσουν εργαζόμενους να πάνε στις δουλειές τους ή να διακόπτουν δημόσιες πολιτικές συγκεντρώσεις.Βέβαια,είχαμε και την πλέον ακραία εκδοχή με τις ομάδες των ατάκτων να πυρπολούν και να σπάνε βιτρίνες,να τραυματίζουν βουλευτές ή συνδικαλιστές κ.α.Η κουλτούρα της βίας επισκίασε δυστυχώς άλλες πιο καθοριστικές και ελπιδοφόρες για η χώρα δραστηριότητες εκ μέρους των αριστερών δυνάμεων.Και ήταν η αιτία για να μην εισέλθει σε μια τροχιά πολιτικής ενηλικίωσης ο αριστερός ψηφοφόρος,αλλά να παραμείνει έρμαιο των αντιφάσεων και των προκαταλήψεων της μετεμφυλιοπολεμικής αριστεράς.Η συλλογική αφασία επιτείνει την διασπορά της σύγχυσης,την ταύτιση του μέλλοντος της χώρας με θεωρίες καταστροφής.Αυτές που εκπορεύονται και υποθάλπονται από τα άκρα,όσους δηλαδή είναι πρόθυμοι εκ παραδόσεως να κερδοσκοπούν καλλιεργώντας τον φόβο και την μόνιμη άγνοια του ελληνικού λαού.Η κουλτούρα της θεσμοποιημένης βίας ανοίγει το δρόμο για την παράνοια.Υπό τους κακόφωνους ήχους της ακροαριστερής και ακροδεξιάς ορχήστρας.Θα τους το επιτρέψουμε; .