Η αθεράπευτη νόσος των κουκουλοφόρων

Η κατάδυση προς την άβυσσο της πολιτικής ασυνεννοησίας και της κοινωνικής διάλυσης συνεχίζεται με γοργούς πλην πέρα από κάθε λογικής ρυθμούς.Φαίνεται όμως ότι το γενικότερο ξεχαρβάλωμα κάποιες πολιτικές δυνάμεις και όσους επενδύουν στην ανατροπή του σημερινού συστήματος τους βολεύει, και δεν το κρύβουν!Τα νεοκλασικά κτίρια-στολίδια της Αθήνας καίγονται, ο δε εμπορικός κόσμος της πόλης θρηνεί πάνω από τις λεηλατημένες βιτρίνες των μαγαζιών.Και αντί να σπεύσουν άμεσα να καταδικάσουν χωρίς υπεκφυγές την κλιμάκωση της βίας,επαναφέρουν μονότονα λογίδρια σύμφωνα με τα οποία ο μοναδικός υπαίτιος για τις καταστροφές είναι το παρακράτος.Έτσι γενικώς και αορίστως παραδίδουν στην κρίση της ιστορίας το βαρυσήμαντο πόρισμά τους,αγνοώντας ακόμη και την αυταπόδεικτη αξία των πραγματικών δεδομένων.Δεν επιδέχεται διάψευση ότι κατά καιρούς έχουν συλληφθεί ουκ ολίγα άτομα εμπλεκόμενα σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας,που ανήκουν σε γνωστούς εξωκοινοβουλευτικούς χώρους ή αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχοαυτόνομοι μαχητές πρώτης γραμμής.Επί δεκαετίες ολόκληρες βολευόταν η Αριστερά στην υιοθέτηση του "παρακρατικού άλλοθι" θέλοντας έτσι να συντηρήσει την εικόνα τους μονίμως κατατρεγμένου και συκοφαντημένου, που θέλει να σηκώσει εκλογικά το ανάστημά της αλλά το κατεστημένο απεργάζεται σατανικά σχέδια για να εμποδίσει την ανάδειξη της ως ισότιμου εταίρου στο πολιτικό παιχνίδι.Ένα κομμάτι της Αριστεράς νιώθει ακατανίκητη έλξη να συμβάλλει στην ανάρτηση νέων προσώπων στο διαχρονικό ιστολόγιο των ιστορικών μαρτύρων.Στο να οραματίζεται νέους φερέλπιδες επαναστάτες που θα σηκώσουν το βάρος της μεγαλειώδους ανατροπής.Με τι είδους όμως μέσα δικαιώνεται η ενορχηστρωμένη άσκηση βίας, που κάθε άλλο παρά στηρίζεται σε ιδεολογικά προτάγματα και απομονώνει τον φορέα της από την υπόλοιπη κοινωνία;Οι "πλιατσικολόγοι" που κραδαίνουν βαριοπούλες και εκβιάζουν ως κοινοί εγκληματίες καταστηματάρχες ώστε ν΄αποσπάσουν χρήματα για αντάλλαγμα είναι εν δυνάμει ανένταχτοι προλετάριοι, που διεκδικούν μια τιμητική θέση στο Πάνθεον των λαικών ηρώων; Ναί,αρκετοί στην εν Ελλάδι Αριστερά ονειρεύονται εκστατικά την ανάδυση μιας τέτοιας πραγματικότητας δίνοντας αυθαίρετες ερμηνείες περί του νέου ανατρεπτικού ύφους που φορέας της είναι η νεολαία, η οποία είναι ώριμη να επιβάλλει μια ριζοσπαστική δράση γυρίζοντας την πλάτη στον διεφθαρμένο πολιτικό κόσμο.Αυταπατώνται οι θεωρητικοί μιας τέτοιας προσέγγισης.Το μόνο ευδιάκριτο στοιχείο είναι η καθολική επιβολή μιας ιδεολογίας της καταστροφής, το έμψυχο δυναμικό της οποίας εκπαιδεύεται σαν ένας λυσσασμένος στρατός και αυτοικανοποιείται κάνοντας προγραφές επί δικαίων και αδίκων.Άραγε δεν έχουν διακρίνει οι κομματικοί εγκέφαλοι της Αριστεράς-ή ακόμη και πολλοί εκ Δεξιών-την ύπαρξη ενός στρατού ατάκτων που δικαιολογεί τον ιστορικό του ρόλο μέσα από την έκφραση ενός συνολικού μίσους προς κάθε τι σχετιζόμενο με τον αστικό πολιτισμό και τους οριοθετημένους κανόνες της σύγχρονης ανθρώπινης συμβίωσης; Οι ομάδες των χουλιγκάνων των δρόμων προήχθησαν από τα επιστημονικά εργαστήρια της αστυνομίας; Η μηχανική αναπαραγωγή της λέξης "προβοκάτορες" αδικεί τόσο την εξέλιξη της ιστορίας όσο και την έγκαιρη κατανόηση των νόμων, που συμβάλλουν στην εμφάνιση και αναπαραγωγή φαινόμενών σύγχρονης κοινωνικής βίας.Πότε είναι θεμιτή και πότε απορρίπτεται η έννοια της βίας για την Αριστερά;Φυσικά, δεν έχει ξεκαθαρισμένη για αυτό θέση.Ενίοτε όμως προχωρά σε παραμορφωτικές ερμηνείες,αφού ο πραγματικός σκοπός ήταν και είναι να χρησιμοποιεί τα βίαια γεγονότα ως τρανή απόδειξη χρεοκοπίας του σύγχρονου καπιταλισμού. Ας απαντήσει, λοιπόν, η Αριστερά: Καταδικάζει η Αριστερά τους κουκουλοφόρους που ευαγγελίζονται τον εναγκαλισμό της κοινής εγκληματικότητας με τη νοσηρή θεσμοποίηση της βίας;Τα αποπαίδια της μεταπολιτευτικής αριστερής ασυναρτησίας συνιστούν ένα υβρίδιο σύγχρονου "μαχητή", που έχοντας αποβάλλει την εξάρτηση από τον παραδοσιακό καθοδηγητή της κομμουνιστικής ουτοπίας αναλαμβάνει μόνος να κατεδαφίσει κάθε έννοια και αξία, που κατά τη γνώμη του θολώνει τον θαυμασμό για το απόλυτο σκοτάδι...

Ανάγκη νέων πολιτικών αντιλήψεων

Αν και υπερψηφίσθηκε από199 βουλευτές η νέα δανειακή σύμβαση και το PSI, η χώρα συνεχίζει να αιωρείται ανάμεσα στη διάσωση και στη χρεοκοπία.Με τα πάντα να συνεχίζουν να κρέμονται απο μια κλωστή,τούτη την ώρα γίνεται αντιληπτό ότι το πολιτικό σκηνικό τείνει να μεταβληθεί δραματικά.Και αυτό επειδή για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά της μεταπολίτευσης διαγράφονται 45 συνολικά βουλευτές-από ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΛΑΟΣ-λόγω του ότι καταψήφισαν τη δανειακή σύμβαση.Κάθε μια πολιτική δύναμη αντιλαμβάνεται με τον δικό της τρόπο το οικονομικό μέλλον της χώρας.Οι κίνδυνοι κάθε άλλο παρά είναι αμελητέοι, απαιτούνται και άλλες θυσίες και πιστή εφαρμογή των όσων έχουμε δεσμευθεί στους εταίρους μας ότι θα εφαρμόσουμε στο κοντινό μέλλον.Δείχνουν οι πρόσφατες εξελίξεις ότι το πολιτικό σκηνικό δεν θα παραμείνει αμετάβλητο ενώσο η κατάσταση συνεχίζει να είναι επικίνδυνα ρευστή.Μεγάλο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού της χώρας δεν έχει αντιληφθεί έδω και χρόνια την κρισιμότητα των στιγμών. Συμπεριφέρθηκε σαν να είναι μονίμως δέσμια αυτή η ομάδα των συντεχνιακών συμφερόντων(βλέπε περίπτωση νομοσχεδίου για το ωράριο των φαρμακείων) και τηρώντας μια στάση, η οποία κάθε άλλο ήταν συμβατή με την προώθηση του συλλογικού συμφέροντος.Είδαμε πώς σκέφθηκαν και έπραξαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως προς τα αιτήματα των φαρμακοποιών.Όχι,ότι έδωσαν καλύτερα δείγματα σε άλλους τομείς.Π.χ επί δύο χρόνια η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν φάνηκε πρόθυμη να εκπονήσει ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα συμβάλλοντας στην εξεύρεση τρόπων για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας.Οι μικροσυντεχνιακές αγκυλώσεις δεν ήταν αυτές που διεδραμάτισαν ανασταλτικό ρόλο,ώστε να μην σημειωθεί πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής ή στην απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων;Πώς είναι δυνατόν να εισέλθουμε σε μια ομαλή τροχιά μεταρρυθμίσεων, όταν η πολιτική τάξη αναγνωρίζει τον εαυτό της μόνο μεσά απο την τήρηση κανόνων του πελατειακού συστήματος;Διαθέτει στρατηγική το πολιτικό σύστημα τόσο για έξοδο απο την κρίση όσο και συγχρόνως να κινήσει διαδικασίες ριζικής ανανέωσης σε πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς;Η πράξη θα αποδείξει εάν και πόση βούληση υπάρχει.Καιρός να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα.Οι δυνάμεις που είναι σαφώς προσανατολισμένοι με τις αρχές της Ε.Ε –σε ένα ευρύτερο χώρο απο την δεξιά έως την αριστερά-είναι καιρός να αντιληφθούν ότι μπορούν να προχωρήσουν σε μια νέα πολιτική διακύρηξη και να συστεγασθούν κάτω απο ένα νέο πολιτικό φορέα.Φαντάζει ιδιαίτερα καινοτομικό αυτό για την ελληνική πραγματικότητα.Δίνεται όμως τώρα η ευκαιρία να μεταφρασθούν έννοιες όπως π.χ πατριωτισμός και προοδευτική ευαισθησία σε άμεσες πρωτοβουλίες, που θα ανταποκρίνεταοι στο αίτημα της κοινωνίας να εγκαταλειφθούν οι δυνάμεις που έκριναν σύμφωνα με τις στενές τους επιδιώξεις. Και αρνούνταν την λήψη αποφάσεων με γνώμονα τον εκσυγχρονισμό της χώρας και τον παραμερισμό δογματικών προκαταλήψεων.

Σπιτική αγκαλιά

Σε καιρούς κρίσης στρεφόμαστε στο περιβάλλον της οικογένειας αναζητώντας στιγμές θαλπωρής και ειλικρινούς αγάπης.Ενεργοποιούνται ξεχασμένα αντανακλαστικά, επανέρχονται χωρίς ενοχικά συμπλέγματα επιθυμίες που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά τον ένα στον άλλον.Ήταν αφορμή η οικονομική κατρακύλα της χώρας ώστε να επανεξετάσουμε τον τρόπο ζωής, να μιλήσουμε χωρίς κοινωνικούς ενδοιασμούς για τις ανάγκες μιας πιο ανθρώπινης επικοινωνίας.Οι ψυχολόγοι επιχειρούν να μιλήσουν στο πεδίο του συμβολισμού καθώς αναζητούν τρόπους τόνωσης της κλονισμένης ψυχικής υγείας. Η ζωή γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη, τα οικονομικά όλων χειροτερεύουν και στενεύουν τα περιθώρια μιας ομαλής επιβίωσης.Χρειαζόμαστε μια συνεχή παροχή βοήθειας.Ποιοί είναι πρόθυμοι για αυτό το κοινωφελές έργο;Ο εργασιακός χώρος ή άλλοι κοινωνικοί θεσμοί ίσως αδυνατούν πρακτικά να το προσφέρουν, όταν θεωρείται πιο κρίσιμο π.χ η υλοποίηση των όρων του Μνημονίου και το συμμάζεμα του δημόσιου χρέους.Αυτά βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.Ποιός νοιάζεται τώρα για το πώς θα καταπραύνουμε την καθημερινή οργή ή θα καταπολεμηθεί η κατάθλιψη;Λύσεις απομένει να βρούμε μόνοι μας μέσα από αυτοσχεδιαστικές προσπάθειες.Κινητοποιώντας την φαντασία και όσες κρυφές αρετές ακόμη διαθέτουμε.Ανακαλύπτουμε ξανά την σημασία της οικογενειακής εστίας, την μεταλαμπάδευση της ελπίδας όπως αναβλύζει μέσα απο το αγκάλιασμα αγαπημένων προσώπων.Υπογραμμίζουν οι ψυχοθεραπευτές ότι ο χώρος του σπιτιού μοιάζει με την αίσθηση,που έχει το μωρό στις στιγμές του μητρικού θηλασμού.Αυτή η σωματική επαφή παρέχει αίσθηση ασφάλειας στο παιδί ανεξαρτήτως της ποιότητας του μητρικού γάλακτος.Το ίδιο μπορεί να ισχύσει σε γενικές γραμμές και για τους ενήλικους.Τα σπίτια ξανανοίγουν σαν μια φωλιά που εγγυάται ένα απρόσβλητο καταφύγιο,όπου οι άνθρωποι σμίγουν και αναπληρώνουν όλα όσα έχουν στερηθεί.Λίγο καλομαγηρεμένο φαγητό,ένα μπουκάλι κρασί, κουβεντούλα γύρω απο το τραπέζι και ευφρόσυνη ανάδυση της χαμένης συντροφικότητας.Αρκούν αυτά τα στοιχεία τους εαυτούς μας να ξαναγνωρίσουμε εξουδετερώνοντας οριστικά το πολεμικό κλίμα που επικρατεί εκεί έξω.